معمولاً تعداد چرخ دنده‌ها یا چرخ‌هایی که یک ساعت مکانیکی دارد نتیجه مستقیم زمان تخمینی است که در آن فنر یا وزن انرژی کافی برای کار را فراهم می‌کند.
بنابراین، اگر یک ساعت تیسوت 1853 بند چرمی تک موتوره، به عنوان مثال یک ساعت زنگ دار، برای ذخیره 24 ساعت زمان کار ساخته شود، تعداد چرخ ها به طور کلی پنج خواهد بود، از چرخ دنده فنری تا چرخ فرار.
از طرف دیگر، اگر ساعت دیواری باشد، جایی که ذخیره نیرو برای 192 ساعت (هشت روز) طراحی شده است، یک چرخ اضافی درست بعد از فنر موتور اضافه می شود تا سرعت مکانیزم اگزوز افزایش یابد.
در رابطه با سرعت چرخش فنر موتور، بنابراین استقلال عملکرد مکانیزم را گسترش می دهد، اگرچه در این موارد به فنرهای قوی تری برای جبران افت نیروی ناشی از افزایش نسبت دنده نیاز است.
در نهایت، زمان همیشه به صورت آنالوگ و با استفاده از عقربه‌ها نمایش داده می‌شود که از چرخش چرخ دنده‌های داخلی، معمولاً چرخ اول برای ساعت‌های ۱ روزه و چرخ دوم برای ساعت‌های ۸ روزه، برای تبدیل حرکت استفاده می‌کنند.
قطار دنده ای که توسط سیستم فرار کنترل می شود، با نشانه های قابل درک برای افرادی که با نگاه کردن به موقعیت عقربه ها در مقابل یک مقیاس ساعت ثابت روی صفحه ساعت، زمان را می خوانند.
لازم به ذکر است که عقربه دقیقه در ساعت مکانیکی، برخلاف عقربه ساعت، دنده مستقلی ندارد که رابطه را برای علامت گذاری زمان تنظیم کند، روی چرخی که معمولاً با فنر موتور مشبک می شود، ثابت می شود.
محوری دارد که جلوی ماشین بیرون زده است و آن در واقع همان محور معروف به “توپ” است که عقربه دقیقه شمار وصل می شود، بنابراین این چرخ دقیقاً هر 60 دقیقه یک بار می چرخد، توپ ساعتی سرعت را کاهش می دهد.
با استفاده از یک قطار دنده کوچکی که در جلوی ساعت قرار دارد، درست بین عقربه‌های دقیقه و ساعت، نسبت بین این دو 1/12 خواهد بود، که برای هر دور عقربه ساعت، عقربه دقیقه باید گاهی اوقات 12 شود این مکانیسم در تمام ساعت های الکترونیکی با خواندن آنالوگ نیز یافت می شود.
